Bliżej i Dalej...: listopada 2014

piątek, 28 listopada 2014

Wiedeń - Stolica Walca (cz. I)

Wiedeń

Stolica Walca

cz. I

Czas na moje ulubione miasto. Czas na Wiedeń. Kilka lat temu miałem jakiś czas okazję mieszkać w tym mieście, więc można powiedzieć, że dość dobrze je znam. Kilka lat już nie byłem, więc sporo w mieście się zmieniło. W Wiedniu mieszka sporo moich znajomych z czasów mojego pobytu i pracy w mieście. Dzięki czemu nie musiałem szukać żadnego hotelu jak i restauracji czy barów żeby coś zjeść. W Wiedniu spędziłem trzy dni. Warto zaopatrzyć się w Wochenkarte (16,20 EUR) lub
72-Stunden-Karte (16,20 EUR). Dostępne są też również bilety jednorazowe (2,20 EUR) jak i 24-godzinne i 48-godzinne. Kupujemy je w samoobsługowych automatach (istnieje kilka wersji językowych w automacie, ale o dziwo brak polskiej wersji językowej). Zaopatrzeni w karnet możemy poruszać wszystkimi dostępnymi środkami komunikacji w obrębie Wiednia (autobus, metro, pociąg, tramwaj). W dostaniu się do najważniejszych zabytków w zasadzie możemy oprzeć się tylko na bardzo dobrze rozwiniętej sieci metra (U-Bahn). Jedynie w dostaniu się na Kahlenberg posłużyć musimy się metrem i autobusem, na Grinzing możemy wykorzystać tramwaj lub metro i autobus.

Do Wiednia najtaniej dojedziemy PolskimBusem z Warszawy, Częstochowy i Katowic. Wsiadamy na Dworcu PKS w Katowicach. Wysiadamy w Wiedniu na Dworcu ÖBB Postbus Südtiroler Platz, s. B4. Dworzec Autobusowy ulokowany jest tuż obok wejścia do stacji metra Südtiroler Platz (Hauptbahnhof) linii U i tuż obok Dworca Kolejowego ÖBB Hauptbahnhof Wien. Do celu z Katowic docieramy po koło siedmiu godzinach (planowo 7 godz. 35minut).Bilet w dwie strony na trasie Katowice-Wiedeń-Katowice kosztował mnie jedynie 18 złotych! Do Katowic z Tarnowa dojechałem InterREGIO Bus-em za symboliczną złotówkę. Powrotny z Katowic do Tarnowa też InterREGIO Bus-em za 9 złotych. Na bilety łącznie wydałem 28 złotych plus na komunikację miejską 16,20 EUR (68 PLN) więc łącznie jest to 96 złotych.

Zwiedzanie najlepiej zacząć od najważniejszego placu w mieście a mianowicie od Placu Świętego Szczepana (Stephansplatz) i znajdującej się na nim Katedry Świętego Szczepana (Stephansdom). A pod placem znajduje się stację metra, gdzie krzyżują się dwie linie metra: U1 i U3. Od placu odchodzą dwie główne ulice handlowe: Graben z Kolumną Morową (Pestsäule) i Kärntner Straße.

Katedra Świętego Szczepana to duma i jeden z symboli miasta Wiednia. Katedra jest najważniejszą i jedną z najstarszych świątyń w stolicy. Katedra ta należy do największych świątyń europejskich, jej całkowita długość wynosi 107 metrów zaś szerokość 34 metry. Ponad dachami katedry wznoszą się cztery wieże: najwyższa z nich potocznie nazywana "Steffl" ma 136,4 metry wysokości, podczas gdy północna zaledwie 68 metrów. Zachodnią fasadę katedry flankują dwie wysokie na 65 metrów wieże. Spośród dwudziestu dwóch dzwonów zawieszonych w wieżach najsławniejszy jest zawieszony w wieży północnej "Pummerin". Do wnętrza świątyni prowadzi kilka wejść, z których najbardziej znane są późnoromańska Brama Olbrzymów i oraz Brama Biskupia i Brama Śpiewaków z bogata gotycką dekoracją rzeźbiarską. W podziemiach znajdują się groby książąt z austriackiej linii Habsburgów i ważnych osobistości Austrii. Ważny ośrodek kultu maryjnego, w południowej nawie znajduje się cudowny obraz Matki Boskiej z Pócs. Z ciekawostek dotyczących katedry warto wspomnieć, że wizerunek katedry umieszczony jest na austriackiej monecie 10 centowej; katedra była miejscem ślubu i pogrzebu Wolfganga Amadeusza Mozarta oraz często błędnie nazywana katedrą Świętego Stefana.

Na Stephansplatz-u znajduje się sklep firmowy austriackiej firmy produkującej słodycze. Zakupy w sklepie to punkt obowiązkowy.

Spod Katedry obok sklepu firmowego Mannera idziemy ulicą Rotenturmstraße prosto aż dojdziemy do małego placyku Lugeck na którym znajduje się Pomnik Gutenberga (Gutenberg-Denkmal) a kilkadziesiąt metrów dalej kolejny plac Hoher Markt. Na tym placu znajduje się Fontanna Zaślubin (Vermählungsbrunnen, Josefsbrunnen). Na uwagę w tym miejscu zasługuje secesyjny zegar Ankeruhr, który jest jedną z atrakcji turystycznych.

Wracamy na Plac Świętego Szczepana. Tuż obok katedry stoi Haas-Haus. Zaprojektowany przez austriackiego architekta Hansa Hollein'a, to budynek w stylu postmodernistycznej z 1990 roku. W budynku mieści się kilkupoziomowy sklep Zary i restauracja. Budynek jest uważany za kontrowersyjny ze względu na znajdującą się w jego sąsiedztwie Katedrę Świętego Szczepana.

Za szkłem na rogu ulic Graben i Kärntnerstraße na budynku Palais Equitable możemy oglądnąć Stock-im-Eisen to owiany legendami pień drzewa z powbijanymi weń gwoździami.

Palais Equitable na rogu, którego znajduje się Stock-im-Eisen został on zaprojektowany przez Andreasa Streit i wybudowany w latach 1887-91 dla The Equitable Life Assurance Society of The United States (AXA). Pałac ma szczególnie bogatą fasadę, na której znajdziemy między innymi amerykańskie orły.

Dalej mamy Graben. Dziś to deptak, plac czy ulica zwał jak zwał w kształcie wydłużonego prostokąta. Jego nazwa pochodzi od wykopu, znajdującego się w połowie drogi między świecką częścią miasta, którą reprezentował Hofburg, a częścią o zabudowie sakralnej, reprezentowaną przez Katedrę Świętego Szczepana. Na obu krańcach placu znajdują się fontanny: na jednym Fontanna Józefa (Josefsbrunnen), na drugim Fontanna Leopolda (Leopoldsbrunnen) a niemalże pośrodku stoi zaś Kolumna Morowa.

Kolumna Morowa (Pestsäule) to barokowa kolumna Trójcy Świętej wzniesiona przez Leopolda I na pamiątkę ocalenia go od epidemii dżumy w 1679 roku.

Przy Graben znajdziemy takie budynki jak: Anker-Haus wybudowany w 1895 roku przez Otto Wagnera, Palais Bartolotti-Partenfeld czy budynek pierwszej austriackiej Kasy Oszczędnościowe "Spar-Casse" wybudowany według projektu architekta Aloisa Pichl-a zbudowany w latach 1835-39.

Drugą elitarną ulica w centrum Wiednia jest Kärntner Straße (ulica Karyncka), na której znajduje się mnóstwo ekskluzywnych sklepów znanych marek, sporo barów i restauracji. Ulica jest jedną z najbardziej znanych zakupowych ulic w mieście, drugą zakupowa ulicą jest, Mariahilfer Straße. Ulica Karyncka istniała już w czasach rzymskich, jako „Strata Carinthianorum“. Biegnie od Stephansplatz-u do Wiener Staatsoper, na Karlsplatz-u. Przy tej ulicy znajdziemy takie budynki jak: Kościół Maltański Świętego Jana Chrzciciela (Malteserkirche, Johanniterkirche), Opera Wiedeńska (Wiener Staatsoper), Hotel Sachera (to tutaj podają słynny czekoladowy Tort Sachera) czy legendarny Hotel Meissl & Schadn, barokowy Palais Esterházy i Palais Todesco. Znajdziemy na tej ulicy również sklep firmowy Glashaus J. i L. Lobmeyr, w którym sprzedaje się wysokiej jakości wyroby z kryształu.

Przechodzimy obok neorenesansowego gmachu Opery Wiedeńskiej zaprojektowany przez architektów Augusta Sicarda von Sicardsburga i Eduarda van der Nülla. W tym właśnie budynku, co roku odbywa się słynny Opernball (Wiener Opernball). Uważany za najważniejszy bal w okresie Karnawału organizowany corocznie w czwartek przed Środą Popielcową.

Dochodzimy do Placu Karola (Karlsplatz), na którym wznosi się Kościół Świętego Karola Boromeusza (Karlskirche) To jedna z najpiękniejszych barokowych budowli Europy. Został ufundowana przez Karola VI w 1713 roku. Zaprojektowany przez austriackiego architekta i rzeźbiarza doby baroku Johanna Bernharda Fischera von Erlach-a. Kościół wzniesiono na planie elipsy połączonej z krzyżem greckim. W centrum fasady, na osi z kopułą, umieszczono portyk, flankowany przez dwie kolumny (dzwonnice) pokryte spiralnie biegnącymi płaskorzeźbami. Fasada posiada również dwie skrajne wieże. W efekcie stanowi połączenie elementów klasycznych oraz barokowych.

Na Placu Karola są również takie budynki jak: Muzeum Miasta Wiednia (Wien Museum), klasycystyczny Gmach Główny Uniwersytetu Technicznego (Technische Universität Wien) i Biblioteka Uniwersytetu Technicznego (Bibliothek der TU Wien), Künstlerhaus Wien czy budynek Wiedeńskiego Towarzystwa Muzycznego (Wiener Musikverein), gdzie swoją siedzibę mają Filharmonicy Wiedeńscy (Wiener Philharmoniker). Budynek został zaprojektowany przez Theophila von Hansen-a w stylu neoklasycznym. Ponad to Budynek Secesji (Wiener Secessionsgebäude), który został wzniesiony w latach 1898-1899 przez Josepha Marię Olbricha. Budynek został wybudowany z inicjatywy grupy młodych wiedeńskich artystów, którzy powołali w 1897 roku Stowarzyszenie "Secesja Wiedeńska". Należeli do niego m.in. Gustav Klimt, Josef Hoffmann, Koloman Moser i Joseph Maria Olbrich. Budynek stał się jednym z symboli Secesji i wzorem jej architektury. Budynek znajduje się też austriackiej monecie 50-ciu eurocentów.

Karlsplatz to również ważny węzeł komunikacji miejskiej tutaj łączą się linie metra U1, U2 i U4. Plac Karola to również w Austrii to synonim otwartej sceny narkotykowej.

Następnie z Karlsplatz-u przez Schwarzenbergplatz i ulicę Rennweg dojdziemy do Belwederu. Na chwile wrócę jeszcze do Schwarzenbergplatz-u i tego, co na nim zobaczymy. Przy tym placu znajduje się miedzy innymi: Pomnik Karla Philippa Schwarzenberg-a (Reiterdenkmal Karl Philipp Fürst zu Schwarzenberg), Pomnik Georga Raphaela Donner-a (Georg-Raphael-Donner-Denkmal) i monumentalny Pomnik Bohaterów Armii Radzieckiej (Heldendenkmal der Roten Armee) i Fontanna (Hochstrahlbrunnen). Ponad to kilka monumentalnych pałaców i budynków: Palais Erzherzog Ludwig Viktor, Palais Wiener von Welten, Palais Pollack-Parnau, Palais Fanto, Palais Schwarzenberg, Palais Ofenheimi, Palais Wertheim i Ambasada Francuska (Französische Botschaft). Teraz idziemy dalej ulicą Rennweg, na której znajdziemy Kościół Polski (Polska Misja Katolicka w Austrii). Przy Rennweg-u znajduje się też stacja kolejowa: Wien Rennweg.

Docieramy do Ogrodów i samego Belwederu. To barokowy pałac księcia Eugeniusza Sabaudzkiego. Wybudował go architekt Johann Lucas von Hildebrandt. Składa się z dwóch budynków rozdzielonych ogrodem w stylu francuskim ozdobionym szeregiem posągów sfinksów. Belweder Górny przeznaczony był na bankiety i uroczystości, Belweder Dolny pełnił funkcję letniej rezydencji. W 1752 roku pałac został wykupiony przez cesarzową Marię Teresę i od 1775 roku z polecenia Józefa II w Belwederze przechowywano obrazy należące do rodziny cesarskiej. Jako ostatni członek rodziny Habsburgów urzędował tu arcyksiążę Franciszek Ferdynand. Od I Wojny Światowej w budynkach znajdują się muzea. Ogród jest najstarszą częścią całego kompleksu. Został zaprojektowany wkrótce przez Dominique'a Girarda.

Kilkaset metrów od Belwederu wznosi się piękny prawosławny Sobór Świętego Mikołaja (Russisch-Orthodoxe Kathedrale zum Heiligen Nikolaus) przy ulicy Jauresgasse vis-à-vis Ambasady Islamskiej Republiki Iranu. Wzniesiony w 1899 roku. Od 1962 roku katedra eparchii wiedeńskiej i austriackiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Sobór graniczy z Ambasadą Federacji Rosyjskiej a tuż obok jest Ambasada Federalna Niemiec. Na tej samej ulicy znajdziemy także Ambasadę Brytyjską i neogotycki Kościół Chrystusa (Anglikański).

Z stacji kolejowej Wien Rennweg najlepiej podjechać pociągiem S-Bahn lub Regio-Zug jedną stację i wysiąść na Wien Mitte-Landstraße. Stąd mamy niespełna kilometr do kolejnego bardzo znanego wiedeńskiego zabytku: Hundertwasserhaus (Dom Hundertwassera). To nazwa kompleksu mieszkalnego na rogu ulic Kegelgasse i Löwengasse. To jedno z najsłynniejszych dzieł architektonicznych Friedensreicha Hundertwassera, wybudowanego w latach 1983-1985. Koncepcją twórcy jest nawiązanie dialogu z przyrodą, jako równoważnym partnerem człowieka. Na tarasach, balkonach i w innych niespodziewanych miejscach rośnie wiele roślin. Ponadto zastosowano wiele rozwiązań, które mają na celu ucieczkę od linii prostych i regularności.

Szukamy przystanku tramwajowego Hetzgasse na Löwengasse i wsiadamy w tramwaj "1" w kierunku Prater Hauptallee i tamże wysiadamy. Jesteśmy prawie pod Praterem.

Prater to park publiczny (1700 ha) położony między Dunajem a Kanałem Dunajskim. Park to dobre miejsce na zwykły spacer czy wszelkiego rodzaju szaleństwo. Największy i najbardziej znany Diabelski Młyn (Wiener Riesenrad) ma prawie 65 metrów wysokości i waży 430 ton. Miejsce zabaw i spotkań jest nazywane Wurstelprater. Wiedeńczycy mogą tam podróżować koleją parkową Liliputbahn. Znajduje się tutaj wielki Lunapark, a w nim przerażające kolejki, domy strachu, karuzele i inne. Na terenie parku znajduje się stadion Ernsta Happela i Republika Kugelmugel (ogrodzony drutem kolczastym teren, na którym znajduje się sferyczny dom zbudowany przez artystę Edwina Lipburgera) i Trabrennbahn Krieau (tor wyścigów konnych sytuowany w Krieau, będącym częścią Wiener Prater i drugi najstarszy tor wyścigów konnych w Europie).

Wracamy z Prateru do stacji metra Praterstern linii U2 i jedziemy w kierunku Seestadt i wysiadamy na trzeciej stacji Stadion. Zaraz po wyjściu z metra dostrzeżemy budynek Stadionu im. Ernsta Happela. O dziwo został wybudowany w latach 1929-1931. Początkowo gościł także olimpiady robotnicze i narodowosocjalistyczne wiece. W okresie II Wojny Światowej Gestapo wykorzystywało obiekt, jako miejsce przetrzymywania Żydów. Był główną areną piłkarskich Mistrzostw Europy w 2008 roku.

Wracamy na stację metra Stadion (U2) i wysiadamy na stacji Platerstern. Przesiadamy się na linię U1 w kierunku Leopoldau. Wysiadamy na stacji Kaisermühlen (VIC). Po wyjściu z stacji ujrzymy kompleks wieżowców, który należy do najważniejszych przykładów nowoczesnej architektury na terenie Wiednia.

Vienna International Centre (VIC zwane UNO-City) to kompleks budynków, w których ulokowane są instytucje systemu Narodów Zjednoczonych. W bezpośredniej okolicy znajduje się też centrum konferencyjne Austria Center Vienna.

Kompleks wieżowców w Donau-City prócz VIC tworzą jeszcze: IZD Tower (Internationales Zentrum Donaustadt), DC Towers (Donau City Towers), Saturn Tower, Mischek Tower, Ares Tower, STRABAG-Haus, Andromeda-Tower, Tech Gate Vienna i Hochhaus Neue Donau z Wohnpark Neue Donau.

Kościół Chrystusa Nadziei Świata (Donaucitykirche, Die Kirche Christus Hoffnung der Welt) to rzymskokatolicki kościół w obrębie skupiska biurowców Vienna International Centre, reprezentujący tendencje neomodernistyczne. Zaprojektowany został przez austriackiego architekta Heinza Tesara.

Idąc za Donaucitykirche i Austra Center Vienna dojrzymy Wieże Dunajską (Donauturm). Z wieży rozciąga się widok na Wiedeń i jego okolice aż do 80 kilometrów. Wieża ma 252 m wysokości. Na wysokości 150 metrów znajduje się platforma widokowa, na którą można się dostać windą lub schodami (776 stopni). Z platformy tej odbywają się także skoki na bungee. Na wysokości 160 metrów oraz 170 metrów ulokowane są obrotowe restauracje, z których można podziwiać okolicę.

Teraz proponuję przejść Mostem Rzeszy (Reichsbrücke), na którym mniej więcej w połowie znajduje się stacja metra Donauinsel (U1). Z Mostu rzeszy mamy też bardzo ładny widok na Dunaj, Wyspę Dunajską (Donauinsel) czy też cały kompleks Donau-City, Millenium Tower na Handelskai i Kościół Świętego Franciszka z Asyżu na Mexikoplatz-u.

Donauinsel jest ulubionym terenem rekreacyjnym dla wielu Wiedeńczyków tak jak Prater. Na jej brzegach znajdują się liczne bary, restauracje i kluby nocne. Ponadto jest dobrym miejscem do jazdy na rowerze, rolkach, pływania na kajakach. Znajduje się tam również plaża zwana Copa Cagrana.

Na drugim końcu mostu jest już Mexikoplatz, na którym to znajduje się duży i o ciekawej bryle Kościół Rzymskokatolicki Świętego Franciszka z Asyżu (Die Kirche zum Heiligen Franz von Assisi, Kaiserjubiläumskirche, Mexikokirche) otoczony przez park Mexikopark. Przy Mexikoplatz-u znajduje się stacja metra Vorgartenstraße (U1).

Na tym skończę pierwszą cześć postu o Wiedniu.