Bliżej i Dalej...: Siedlęcin - Wieża Książęca i Perła Zachodu

wtorek, 21 października 2014

Siedlęcin - Wieża Książęca i Perła Zachodu

Siedlęcin

Wieża Rycerska i Perła Zachodu

Przy okazji pobytu w Jeleniej Górze zajrzeliśmy do pobliskiego Siedlęcina (Boberröhrsdorf). Wieś oddalona jest około 6 kilometrów od Jeleniej Góry.

Do miejscowości dojedziemy autem w dziesięć minut, rowerem w około 30 minut. Pieszo dojedziemy w nieco ponad godzinę przez zielony szlak pieszy (Szlak Zamków Piastowskich) lub niebieskim szlakiem rowerowym przez aleję Bolesława Krzywoustego (Euroregionalny Turystyczny Szlak Rowerowy "Dolina Bobru" ER-6). Do dyspozycji mamy jeszcze autobus miejski "5" MZK Jelenia Góra, PKS lub pociąg Kolei Dolnośląskich (Jelenia Góra-Lwówek Śląsk).

My wybraliśmy się tam pieszo szlakiem niebieskim. Po drodze warto zahaczyć o znajdującą się na początku szlaku wieżę widokową "Grzybek" na szczycie Wzgórza Krzywoustego (Hausberg) (375 m n.p.m.). Od zachodu Wzgórze Krzywoustego graniczy z wiaduktem kolejowym linii Jelenia Góra-Gryfów Śląski oraz Jelenia Góra-Szklarska Poręba. Pomiędzy wzgórzem a korytem rzeki prowadzi odnowiona droga spacerowa do Siedlęcina przez Schronisko PTTK „Perła Zachodu". Na szczycie wzgórza znajduje się wybudowana w 1911 roku wieża widokowa (22 m), z której rozpościera się panorama na Karkonosze oraz Jelenią Górę. Budynkiem opiekuje się Stowarzyszenie im. Świętego Brata Alberta, a wstęp na taras widokowy jest bezpłatny.

Szlak znajduje się na terenie Parku Krajobrazowego "Doliny Bobru". Przechodzimy pod wiaduktem kolejowym. Dalej miniemy Elektrownię Wodną Bobrowice IV. Następnie dojdziemy do Schroniska PTTK "Perła Zachodu" (320 m n.p.m.) (do 1945 roku Turmsteinbaude) nad Jeziorem Modrym, gdzie możemy zawsze coś zjeść czy też się przenocować. Z małej wieżyczki połączonej ze schroniskiem znajduje się mały taras widokowy, z którego roztacza się widok na dolinę Bobru i pobliską Elektrownię Wodną.

Kilkaset metrów za Schroniskiem "Perła Zachodu" znajduje się Elektrownia Wodna Bobrowice I. Spod elektrowni mamy już tylko niespełna 1,5 kilometra do Wieży Książęcej w Siedlęcinie.

W końcu docieramy do Muzeum Wieży Książęcej w Siedlęcinie.

Wieża Książęca to kilka naj...

Największa średniowieczna wieża mieszkalna w Europie Środkowej.

Najstarsze malowidła ścienne o tematyce świeckiej.

Najstarsze w Polsce kompletne stropy drewniane.

Jedyne na świecie zachowane średniowieczne malowidła z legendą o Sir Lancelocie.

Wieża książęca w Siedlęcinie jest jednym z najważniejszych zabytków średniowiecznych w Polsce. Bez wątpienia jest także największym i najlepiej zachowanym obiektem tego typu w naszym kraju.

Budowę gotyckiej wieży rozpoczęto najprawdopodobniej około 1314 roku na zlecenie księcia jaworskiego Henryka I Jaworski. Pierwotnie wieża miała cztery kondygnacje, z czego dwie dolne przeznaczone były na pomieszczenia gospodarcze, natomiast trzecią i czwartą zajmowali właściciele.

Około roku 1346 powstały ścienne polichromie, zlokalizowane na trzeciej kondygnacji w wielkiej auli. Malowidła wykonane zostały w technice "al secco" (farba nakładana była na wyschnięty tynk).

Najciekawszym elementem wyposażenia wieży są czternastowieczne malowidła ścienne, przedstawiające legendę o rycerzu króla Artura - sir Lancelocie z Jeziora (jedyne zachowane takie na świecie). Można je oglądać na drugim piętrze wieży. Interesujące są również najstarsze zachowane w Polsce stropy drewniane, datowane metodą dendrochronologiczną na lata 1313 i 1314.

Na kolejnych kondygnacjach prezentowana jest historii wieży, działań konserwatorskich i badań archeologicznych.

Wieża w 1368 roku została sprzedana przez wdowę po Bolku II, księżną Agnieszkę. Nowym właścicielem został rycerz Jenschin von Redern i do połowy XV wieku wieża była w posiadaniu tego rodu.

Przebudowa wieży miała miejsce w 1575 roku, kiedy to dobudowano najwyższą kondygnację.

Dalsza rozbudowa wieży nastąpiła pod koniec XVIII wieku, kiedy dobudowano do niej oficynę, zasypując przy tym częściowo fosę oraz wymieniono niektóre stropy.

Od 1732 do 1945 roku budowla znajdowała się w rękach rodu Schaffgotschów.

W roku 1840 rozebrano resztki dawnych murów obronnych. W latach 1881-1884 przeprowadzono pierwszą konserwację i remont wieży oraz dachu. W latach 1880-1890 odkryte zostały słynne polichromie. W latach 1936-1938 przeprowadzono pierwsze większe prace konserwatorskie.

Wieża zbudowana została z kamienia na planie prostokąta, jest podpiwniczona, posiada cztery kondygnacje przekryte czterospadowym dachem. Zachował się gotycki portal wejściowy, okna z fragmentami kamiennych laskowań oraz cztery wykusze latrynowe. Wokół wieży zachowała się w dużych fragmentach stara fosa wodna i ślady po murze, jaki otaczał niegdyś mały dziedziniec. W pobliżu wieży znajduje się dwukondygnacyjna oficyna mieszkalna oraz zabudowania folwarczne.

Obecnie właścicielem Wieży Książęcej jest Fundacja "Zamek Chudów".

Idąc dalej wzdłuż rzeki Bóbr (3 kilometry od Siedlęcina) dotrzemy do kolejnej Elektrowni Wodnej Wrzeszczyn. Zbudowana w latach 1926-1927. Zbiornik wodny tworzy Jezioro Wrzeszczyńskie rozciągające się między Wrzeszczynem a Siedlęcinem.

Kolejna Elektrownia Wodna Pilchowice I na Zaporze Pilchowice znajduje się we Wleniu.

W Siedlęcinie prócz gotyckiej Wieży Książęcej znajdziemy również dwa zabytkowe kościoły. Pierwszy to gotycki kościół parafialny Świętego Mikołaja. Jest to budowla orientowana, murowana, jednonawowa z węższym dwuprzęsłowym prezbiterium i kwadratowa wieżą od zachodu.. Sklepienie krzyżowe na pełnym łuku bez żeber spoczywa na pilastrach z profilowanym gzymsem. Do nawy prezbiterium otwiera się łukiem tęczy. Przestrzeń prostokątnej nawy przykrywa drewniany strop podzielony listwami na kwadratowe pola. Kaplice przykrywa sklepienie kolebkowe ze spłaszczanymi lunetami. W ścianie południowej zachowały się ostrołukowe portale z XIV wieku z drewnianymi drzwiami, w których okucia pochodzą z czasów późnego średniowiecza.